Dzieło z 1924 roku autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza, pseudonim Witkacy (1885-1939), syna S. Witkiewicza, dramatopisarza, prozaika, filozofa, teoretyka i krytyka sztuki, malarza. Dzieciństwo i młodość Witkacy spędził w Zakopanem, ucząc się prywatnie pod kierunkiem ojca. 1904-1905 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wyjeżdżał kilkakrotnie do Włoch, Niemiec i Francji. 1914 odbył podróż do Australii z wyprawą etnograficzną B. Malinowskiego. Po wybuchu I wojny światowej wyjechał jako obywatel rosyjski do Petersburga, wstąpił do szkoły oficerskiej, następnie brał udział w walkach na froncie. 1918 wrócił do Polski i osiadł na stałe w Zakopanem. Popełnił samobójstwo w trakcie ucieczki po wkroczeniu Armii Czerwonej na wschodnie ziemie Polski we wrześniu 1939.
